आण्णा तुम्ही सुद्धा ….
हे पत्र मी तुम्हाला केवळ एक सामान्य नागरिक म्हणून नाही, तर तुमच्या ‘परिवर्तना’च्या घोषणांवर मनापासून विश्वास ठेवणाऱ्या एका भग्न-हृदयी पुणेकर म्हणून लिहीत आहे.
तुमची राजकीय कारकीर्द एका प्रज्वलित दिव्याप्रमाणे होती, जी राजकारणातील अंधकार दूर करेल या आशेने आम्ही पाहत होतो. मला तो दिवस अजूनही स्पष्टपणे आठवतो, जेव्हा तुम्ही पहिल्यांदा नगरसेवक म्हणून निवडून आला होता. तुम्ही नगरसेवक म्हणून निवडून आला तेव्हा नागरिकांमध्ये किती उत्साहाचे वातावरण होते. एक होतकरू तरुण, ज्याच्या डोळ्यांत विकासाची आणि सचोटीची स्वप्ने होती, असा लोकप्रतिनिधी आम्हाला लाभला होता. आम्हाला खात्री होती की, राजकारणात जे सडलेपण आले आहे, त्याला छेद देऊन तुम्ही एक नवा, उज्ज्वल आणि पूर्णतः प्रामाणिक आदर्श निर्माण कराल. राजकारणातील यशाची एक एक पायरी तुम्ही चढत असताना आम्हाला आनंद होत होता. विधानसभा निवडणुकीत तुमची संधी हुकल्याने आम्हाला खूप दुःखही झाले होते. पण पुढे तुम्हाला स्थायी समिती सभापती आणि महापौर म्हणून काम करण्याची संधी मिळाली. या दोन्ही पदांचा उपयोग तुम्ही नागरिकांमध्ये एक विश्वासाचे नाते निर्माण करण्यासाठी आणि आपली प्रतिमा उजळण्यासाठी केला. आम्हाला खात्री वाटली की, राजकारणात काहीतरी चांगले आणि प्रामाणिक घडवण्यासाठी तुम्ही एक नवा आदर्श निर्माण कराल.
लोकांचा तुमच्यावर पूर्ण विश्वास असल्याचे स्पष्ट झाल्याने तुम्हाला लोकसभेची उमेदवारी मिळाली, त्यादिवशी आम्ही जल्लोष केला. तुमच्यावरचे प्रेम आणि विश्वासाचे प्रतीक म्हणून सामान्य नागरिकांनी तुम्हाला भरघोस मतांनी निवडून देखील दिले. तुमच्या पहिल्याच टर्ममध्ये थेट केंद्रीय मंत्रीपदी तुमची नियुक्ती झाली, तेव्हा आमच्यासारख्या सर्वसामान्य पुणेकराची छाती अभिमानाने फुलून गेली होती. ‘आमचा माणूस दिल्लीत गेला,’ याचा आम्हाला अभिमान वाटला. आता आमचे प्रतिनिधित्व खऱ्या अर्थाने आणि निष्ठेने दिल्लीत पोहोचले आहे, याचे आम्हाला समाधान होते.
परंतु, आज हे पत्र लिहीत असताना माझ्या मनात केवळ दुःख नाही, तर एक खोल, जिव्हारी लागणारी पोकळी आहे. माझ्यासारख्या अनेक पुणेकराच्या मनात आज केवळ भ्रमनिरास नव्हे, तर आशेचा पूर्ण अंत झाला आहे. अलीकडे एका अब्जावधी रुपयांच्या जमीन घोटाळ्यात तुमचा कथित सहभाग असल्याचे समोर आले. तुम्ही कागदोपत्री अडकला नसाल, तुम्ही कायद्याच्या चौकटीतून सहीसलामत बाहेर पडालही, पण लोकांच्या मनात तुमचा सहभाग आणि तुमचा नैतिक पराभव अगदी स्पष्टपणे कोरला गेला आहे. या मोठ्या आरोपांसोबतच तुमच्या कार्यशैलीतील अनेक लहान-मोठी प्रकरणे आणि बदललेले वर्तनही समोर येत आहेत, जे तुमच्या मूळ प्रतिमेला काळिमा फासत आहेत.
अण्णा, हा केवळ एका राजकीय नेत्यावरील किंवा विशिष्ट प्रकरणातील आरोप नाही; तर हा आमच्या अस्तित्वाचा आधार असलेल्या विश्वासाचा आणि प्रत्येक पुणेकराच्या भावनेचा केलेला खून आहे. जेव्हा तुम्ही सामान्य माणसाच्या न्यायासाठी लढत होता, तेव्हा आम्ही तुमच्यात केवळ नेता नव्हे, तर एक आदर्श व्यक्तिमत्व म्हणून पाहिले होते जो गलिछ आणि भ्रष्ट राजकारणाची दशा आणि दिशा बदलेल. परंतु आज, हे अतिशय कटू सत्य स्वीकारावे लागत आहे की, तुम्ही त्याच भ्रष्ट, स्वार्थी आणि किळसवाण्या व्यवस्थेचा एक भाग बनला आहात, ज्याच्या विरोधात लढण्याची तुम्ही आम्हाला शपथ दिली होती. तुमचे हे पतन पाहिल्यानंतर, माझ्यासारख्या असंख्य नागरिकांचा केवळ तुमच्यावरचाच नव्हे, तर संपूर्ण राजकीय व्यवस्थेवरचा विश्वास कायमचा उडाला आहे. आमच्या भावना इतक्या बोथट झाल्या आहेत की, आता कोणत्याही आश्वासनावर विश्वास ठेवणे शक्य नाही. तुम्ही आमच्या आशा आणि स्वप्नांना केवळ धुळीस मिळवले नाही, तर त्यांना पूर्णपणे पायदळी तुडवून, एक क्रूर उपहास केला आहे.
आम्ही ज्यांच्या हाती आपले उज्ज्वल भविष्य आणि अखेरची आशा सोपवली होती, त्यांनीच आम्हाला अत्यंत क्रूरपणे या निराशेच्या, अंधाऱ्या आणि खोल खाईत ढकलले आहे. आज मला आणि माझ्यासारख्या अनेकांना असे वाटत आहे की, राजकारण म्हणजे केवळ एक फसवेगिरीचा धंदा आहे आणि आम्ही नागरिक म्हणजे केवळ मूर्ख बनवले जाणारे बळी. यापुढे आता कोणताही नेत्याने कितीही प्रामाणिकपणाचा आव आणला, तरी त्याला बघण्याची दृष्टी आमच्याकडे उरलेली नाही. तुम्ही फक्त तुमचे राजकीय कारकीर्द अडचणीत आणली नाही, तर तुम्ही या देशातील प्रामाणिकपणावर विश्वास ठेवणाऱ्या एका संपूर्ण पिढीची आशा मारून टाकली आहे.
आपला,
सामान्य पुणेकर
